سلمة بن عطاء از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده که حضرت فرمودند:
خرَجَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ اَلْعِبَادَ إِلاَّ لِيَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اِسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَنْ سِوَاهُ
فقَالَ لَهُ رَجُلٌ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي فَمَا مَعْرِفَةُ اَللَّهِ؟!
قالَ مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ اَلَّذِي يَجِبُ عَلَيْهِمْ طَاعَتُهُ
حضرت حسین بن علی علیهماالسلام به سوی اصحابش رفته و فرمودند: ای مردم خداوند متعال بندگان را نیافرید مگر برای اینکه او را بشناسند و معرفت پیدا کنند و زمانیکه به شناخت و معرفت خدا رسیدند او را عبادت نمایند و با عبادت کردن خداوند متعال از عبادت و پرستش غیر خدا بی نیاز شوند.
مردی از حضرت سوال پرسید که ای فرزند رسول خدا! معرفت و شناخت خداوند متعال چیست؟!
حضرت فرمودند: (معرفت خدا) معرفت و شناخت اهل هر عصر و زمان نسبت به امامی است که خداوند اطاعتش را بر آن‌ها واجب گردانیده است.
علل الشرایع , جلد ۱ , صفحه ۹
