از عبدالله بن عباس نقل شده که گفت وقتی وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید گریست به حدی که اشک‌هایش محاسنش را تر کرد. گفتند: ای رسول خدا برای چه می‌گریید؟
فرمودند: برای فرزندانم و رفتاری که شروران امتم بعد از من با آنان خواهند داشت می‌گریم. گویا دخترم فاطمه سلام الله علیها را می‌بینم که بعد از من به او ظلم می‌کنند و او فریاد می‌زند: آه ای پدر. و هیچ‌یک از امت من به او کمک نمی‌کند.
بحارالأنوار ج۴۳ ص۱۵۶
