کلام نورانی امام صادق علیه‌السلام در تبیین معنای آیه ۸۲ سوره طه و تطبیق بر معرفت امام
معرفت به یکایک ائمه اثنی عشر علیهم‌السلام ؛ شرط مشمول شدن مغفرت الهی
عنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام فَقُلْتُ لَهُ:
جعِلْتُ فِدَاكَ قَوْلُهُ تَعَالَى وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى فَمَا هَذَا الْهُدَى بَعْدَ التَّوْبَةِ وَ الْإِيمَانِ وَ الْعَمَلِ الصَّالِحِ
قالَ فَقَالَ مَعْرِفَةُ الْأَئِمَّةِ وَ اللَّهِ إِمَام بَعْدَ إِمَام
داود بن كثير رقّى نقل کرده: بر امام صادق عليه‌السلام وارد شدم و به آن حضرت عرض كردم:
فدايت شوم، در آيۀ شريفه (سوره طه / آیه ۸۲): «وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى» , «به راستى من نسبت به كسى كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد و سپس هدايت يابد، بسيار آمرزنده‌ام» منظور از هدايت بعد از توبه و ايمان و عمل صالح، چيست؟!
حضرت فرمودند: به خدا سوگند مقصود , معرفت و شناخت ائمّه علیهم‌السلام است , هر امامى بعد از امام ديگر.
فضائل الشیعة ؛ ج ۱ ؛ ص ۲۷ / بحارالأنوار ؛ ج ۲۷ ؛ ص ۱۹۸
