سه فضیلت از دریای فضائل حضرت صدیقه شهیده فاطمه زهرا سلام الله علیها

حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها در روایت عایشه

در حدیثی در کتاب مستدرک الصحیحین، جلد ۳، صفحه ۱۵۴ از عایشه نقل شده:

ما رَاَیْتُ اَحَداً اَشْبَهَ کَلاماً وَ حَدِیثاً مِنْ فاطِمَةَ بِرَسُولِ اللهِ وَ کانَتْ اِذا دَخَلَتْ عَلَیْهِ رَحَّبَ بِها، وَ قامَ اِلَیْها، فَاَخَذَ بِیَدِها فَقَبَّلَها، وَ اَجْلَسَها فِي مَجْلِسِهِ

من هیچ کسی را در لحن صحبت کردن و سخن گفتن از فاطمه شبیه‌تر به رسول خدا (صلی الله علیه وآله) ندیدم. [فاطمه (سلام الله علیها) به نحوی بود] هنگامی که وارد می‌شد به مجلسی که پدرش حضور داشت , پدر به او خوش آمد و تهنیت می‌گفت، و در برابر دخترش فاطمه از جا بلند می‌شد، دستان او را می‌گرفت و می‌بوسید، و او را در جای خود می‌نشاند.

حدیث ناقه حضرت زهرا سلام الله علیها در روز قیامت

اِبْنُ بَابَوَيْهِ ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اَلْوَهَّابِ ، عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلشَّعْرَانِيِّ ، عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ عَبْدِ اَلْبَاقِي ، عَنْ عُمَرَ بْنِ سِنَانٍ اَلْمَنْبِجِيِّ ، عَنْ حَاجِبِ بْنِ سُلَيْمَانَ ، عَنْ وَكِيعِ بْنِ اَلْجَرَّاحِ ، عَنْ سُلَيْمَانَ اَلْأَعْمَشِ ، عَنْ أَبِي ظَبْيَانَ ، عَنْ أَبِي ذَرٍّ (رَحِمَهُ اَللَّهُ)، قَالَ:

فَقَالَ لَهُ سَلْمَانُ : يَا مَوْلاَيَ، سَأَلْتُكَ بِاللَّهِ إِلاَّ أَخْبَرْتَنِي بِفَضْلِ فَاطِمَةَ (عَلَيْهَا اَلسَّلاَمُ) يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ، قَالَ: فَأَقْبَلَ اَلنَّبِيُّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) ضَاحِكاً مُسْتَبْشِراً، ثُمَّ قَالَ: «وَ اَلَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ إِنَّهَا اَلْجَارِيَةُ اَلَّتِي تَجُوزُ فِي عَرْصَةِ اَلْقِيَامَةِ عَلَى نَاقَةٍ رَأْسُهَا مِنْ خَشْيَةِ اَللَّهِ، وَ عَيْنَاهَا مِنْ نُورِ اَللَّهِ، وَ خِطَامُهَا مِنْ جَلاَلِ اَللَّهِ، وَ عُنُقُهَا مِنْ بَهَاءِ اَللَّهِ، وَ سَنَامُهَا مِنْ رِضْوَانِ اَللَّهِ، وَ ذَنَبُهَا مِنْ قُدْسِ اَللَّهِ، وَ قَوَائِمُهَا مِنْ مَجْدِ اَللَّهِ، إِنْ مَشَتْ سَبَّحَتْ، وَ إِنْ رَغَتْ قَدَّسَتْ.

عَلَيْهَا هَوْدَجٌ مِنْ نُورٍ فِيهِ جَارِيَةٌ إِنْسِيَّةٌ حُورِيَّةٌ عَزِيزَةٌ، جُمِعَتْ فَخُلِقَتْ، وَ صُنِعَتْ فَمُثِّلَتْ مِنْ ثَلاَثَةِ أَصْنَافٍ: فَأَوَّلُهَا مِنْ مِسْكٍ أَذْفَرَ، وَ أَوْسَطُهَا مِنَ اَلْعَنْبَرِ اَلْأَشْهَبِ، وَ آخِرُهَا مِنَ اَلزَّعْفَرَانِ اَلْأَحْمَرِ، عُجِنَتْ بِمَاءِ اَلْحَيَوَانِ، لَوْ تَفَلَتْ تَفْلَةً فِي سَبْعَةِ أَبْحُرٍ مَالِحَةٍ لَعَذُبَتْ، وَ لَوْ أَخْرَجَتْ ظُفُرَ خِنْصِرِهَا إِلَى دَارِ اَلدُّنْيَا لَغَشِيَ اَلشَّمْسَ وَ اَلْقَمَرَ. جَبْرَئِيلُ عَنْ يَمِينِهَا، وَ مِيكَائِيلُ عَنْ شِمَالِهَا، وَ عَلِيٌّ أَمَامَهَا، وَ اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَيْنُ وَرَاءَهَا، وَ اَللَّهُ يَكْلَؤُهَا وَ يَحْفَظُهَا، فَيَجُوزُونَ فِي عَرْصَةِ اَلْقِيَامَةِ ، فَإِذَا اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ جَلَّ جَلاَلُهُ: مَعَاشِرَ اَلْخَلاَئِقِ، غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ، وَ نَكِّسُوا رُؤُوسَكُمْ، هَذِهِ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ نَبِيِّكُمْ، زَوْجَةُ عَلِيٍّ إِمَامِكُمْ، أُمُّ اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ . فَتَجُوزُ اَلصِّرَاطَ وَ عَلَيْهَا رَيْطَتَانِ بَيْضَاوَانِ، فَإِذَا دَخَلَتِ اَلْجَنَّةَ ، وَ نَظَرَتْ إِلَى مَا أَعَدَّ اَللَّهُ لَهَا مِنَ اَلْكَرَامَةِ، قَرَأَتْ: بِسْمِ اَللَّهِ اَلرَّحْمَنِ اَلرَّحِيمِ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ اَلَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا اَلْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنٰا لَغَفُورٌ شَكُورٌ `اَلَّذِي أَحَلَّنٰا دٰارَ اَلْمُقٰامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لاٰ يَمَسُّنٰا فِيهٰا نَصَبٌ وَ لاٰ يَمَسُّنٰا فِيهٰا لُغُوبٌ  – قَالَ – فَيُوحِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهَا: يَا فَاطِمَةُ ، سَلِينِي أُعْطِكِ، وَ تَمَنَّيْ عَلَيَّ أُرْضِكِ، فَتَقُولُ: إِلَهِي، أَنْتَ اَلْمُنَى، وَ فَوْقَ اَلْمُنَى، أَسْأَلُكَ أَنْ لاَ تُعَذِّبَ مُحِبِّي وَ مُحِبِّي عِتْرَتِي بِالنَّارِ ، فَيُوحِي اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهَا: يَا فَاطِمَةُ ، وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي وَ اِرْتِفَاعِ مَكَانِي لَقَدْ آلَيْتُ عَلَى نَفْسِي مِنْ قَبْلِ أَنْ أَخْلُقَ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضَ بِأَلْفَيْ عَامٍ أَنْ لاَ أُعَذِّبَ مُحِبِّيكِ، وَ مُحِبِّي عِتْرَتِكِ بِالنَّارِ ».[۱]

ابو ذر رحمة اللّٰه عليه نقل کرده:

حضرت سلمان در محضر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله عرضه داشت: مولاى من شما را به خدا سوگند مى‌دهم مرا از فضل و مقام فاطمه سلام الله علیها در روز قيامت مطلع نمائید.

پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله با چهره‌اى خندان فرمودند:

قسم به كسى كه جانم در دست اوست , فاطمه دخترى است كه از صحراى قيامت عبور می کند در حالی که سوار بر شترى است كه سر او از خشيت خدا و چشمانش از نور خدا است و پوزه (چانه) آن از جلال خدا است و گردنش از بهاء اللّٰه و كوهانش از رضوان اللّٰه و دم او از قدس اللّٰه و پاهايش از مجد خدا است که وقتی راه می‌رود خداوند را تسبيح می‌كند و هنگامی که سرعت بگيرد خداوند را تقديس می‌كند.

بر روى آن کجاوه‌ای از نور است كه درون آن دخترى از نسل انسان ولى حوريه‌اى بسیار والامقام و گرانقدر است.

برای خلقت آن ناقه سه چيز جمع و ساخته شده است:

 اول آن مشک ناب , وسطش عنبر اصیل و آخر آن زعفران قرمز است كه با آب حيات آميخته شده.

اگر آب دهان خود را در هفت درياى شور بياندازد , شيرين مى‌شود و اگر ناخن انگشت كوچک خود را به طرف دنيا خارج كند خورشيد و ماه را می‌پوشاند. جبرئيل طرف راست شتر و ميكائيل طرف چپ و امیرالمؤمنین على عليه السلام جلوی آن و حسن و حسين علیهما السلام پشت سر آن قرار دارند.

خداوند او را نگه می‌دارد و حفظ‍‌ می‌كند. این ها با این هیبت از صحراى قيامت عبور مى‌کنند در اين هنگام ندائى از سوی خداوند متعال بلند مى‌شود که ای اهل محشر! چشمهایتان را بپوشانید و سرهای خود را پائین اندازيد که او دختر پیامبر شما و همسر على علیه السلام امامتان و مادر حسن و حسين علیهما السلام است.

حضرت زهرا سلام الله علیها از پل صراط عبور می‌کند در حالیکه دو چادر سفيد به روی سر دارد , وقتى وارد بهشت می‌شود , نگاه می‌كند به آنچه خداوند برايش آماده كرده از جاه و جلال و اين آيه را می‌خواند:

«بِسْمِ‌ اَللّٰهِ‌ اَلرَّحْمٰنِ‌ اَلرَّحِيمِ‌ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ‌ اَلَّذِي أَذْهَبَ‌ عَنَّا اَلْحَزَنَ‌ إِنَّ‌ رَبَّنٰا لَغَفُورٌ شَكُورٌ `اَلَّذِي أَحَلَّنٰا دٰارَ اَلْمُقٰامَةِ‌ مِنْ‌ فَضْلِهِ‌ لاٰ يَمَسُّنٰا فِيهٰا نَصَبٌ‌ وَ لاٰ يَمَسُّنٰا فِيهٰا لُغُوبٌ‌»[۲]

«به نام خداوند بخشنده مهربان , حمد و ستایش برای خداوندی است که اندوه را از ما برطرف ساخت؛ پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است! همان کسی که با فضل خود ما را در این سرای اقامت جاویدان جای داد که نه در آن رنجی به ما می‌رسد و نه سستی و واماندگی!»

خداوند متعال به او وحى می‌كند: اى فاطمه! از من درخواست کن تا به تو عطا كنم و از من طلب نما تا تورا راضی گردانم.

دخترم فاطمه سلام الله علیها می‌گويد: الهى تو آرزوى من و بالاتر از آرزوى منى از تو درخواست دارم كه دوستداران من و دوستداران عترتم را به آتش جهنم عذاب نكنى.

خداوند متعال به او وحى می‌فرستد: اى فاطمه به عزت و جلال و جایگاه والای خودم سوگند که دو هزار سال قبل از آفرينش آسمانها و زمين بر ذات خود عهد بستم كه دوستداران تو و دوستداران عترت تو را به آتش جهنم عذاب نكنم.

اسامی حضرت زهرا اطهر سلام الله علیها در پیشگاه الهی

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ اَلْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اَللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ اَلسَّعْدَ آبَادِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ اَلْبَرْقِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ اَلْعَظِيمِ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ اَلْحَسَنِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي اَلْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ يُونُسَ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ قَالَ:

قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : لِفَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ تِسْعَةُ أَسْمَاءٍ عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاطِمَةُ وَ اَلصِّدِّيقَةُ وَ اَلْمُبَارَكَةُ وَ اَلطَّاهِرَةُ وَ اَلزَّكِيَّةُ وَ اَلرَّضِيَّةُ وَ اَلْمَرْضِيَّةُ وَ اَلْمُحَدَّثَةُ وَ اَلزَّهْرَاءُ ثُمَّ قَالَ تَدْرِي لِأَيِّ شَيْءٍ سُمِّيَتْ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ قُلْتُ أَخْبِرْنِي يَا سَيِّدِي قَالَ فُطِمَتْ مِنَ اَلشَّرِّ قَالَ ثُمَّ قَالَ لَوْ لاَ أَنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ تَزَوَّجَهَا لَمَا كَانَ لَهَا كُفْوٌ عَلَى وَجْهِ اَلْأَرْضِ إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ آدَمُ فَمَنْ دُونَهُ.[۳]

يونس بن ظبيان مى‌گويد:امام صادق عليه السّلام فرمودند:براى حضرت فاطمه سلام الله علیها در پيشگاه خداوند متعال , ۹ اسم است: فاطمه، صديقه، مباركه، طاهره، زكيه، راضيه، مرضيه, محدثه و زهرا.

سپس حضرت فرمودند: آيا می‌دانید كه نام فاطمه سلام الله علیها چرا فاطمه است‌؟!

گفتم: اى مولا من را خبر دهید. حضرت فرمودند: فاطمه يعنى از هرگونه شر و بدی بریده شده! سپس فرمودند: اگر اميرالمؤمنین عليه السلام او را به همسرى نگرفته بودند , بر روى زمين از حضرت آدم عليه السلام تا ديگران, هیچ همسری در شأن حضرت فاطمه سلام الله علیها وجود نداشت.

پی‌نوشت‌ها:

[۱]  البرهان في تفسير القرآن  ,  جلد۴  ,  صفحه۵۵۲

[۲] سوره فاطر/ آیات ۳۴ و ۳۵

[۳] الأمالی (للصدوق)  ,  جلد۱  ,  صفحه۵۹۲