ارهاص در لغت به‌معنای «اثبات» و «اصرار» از ریشه «ر‌ه‌ص» (تأسیس بنیان، ساختن رگه‌زیرین بنا). و «رِهص» (شالوده، چینه و بنیان) آمده است.
در اصطلاح متکلّمان، حوادث خارق‌العاده یا شگفتی است که در آستانه میلاد انبیاء و یا بعد از آن و پیش از بعثت ایشان به وقوع می‌پیوندد. و از نبوت آن‌ها در آینده حکایت دارد تا مردم با مشاهده آن امور، آماده شنیدن دعوت انبیاء علیهم‌السلام شوند.
تفاوت ارهاص با معجزه در این است که ارهاص، پیش از زمان دعوت و بدون تحدّی (مبارزه‌طلبی) است.
